Кога човек ќе полуде на стари години… “Мојата сопруга и јас живеевме во брак цели 35 години. Заедно поминавме многу. Имаме прекрасни деца, син и ќерка. Двајцата се вработени и среќно венчани – сето тоа благодарение на мојата сопруга, која вредно работеше на нивното воспитување сите овие години.
После пензионирањето, мојата сопруга и јас одлучивме да нашата мала заштеда ја вложиме во нова работа. Резултатот ги надмина сите наши очекувања: никогаш во животот не сме заработиле толку пари, за малку полудевме од радост. Сега и ние и нашите деца беа згрижени. Немаше потреба повторно да работам. Едноставно сфатив дека дојде време да уживам.
Купив нов автомобил, започнав да одам на престижни настани, младите жени внимателно слушаа што зборувам, секогаш се вртеа околу мене. Чувствувам дека полетав, но не се грижев – еднаш се живее и сега беше мое време. Трошев на сите страни, излегував со милион различни луѓе, најмалку бев дома. потоа ја сретнав Данка.
Таа беше остварување на сите мои фантазии: точно онаква жена за каква сонував. Преку ноќ ја изгубив главата за неа. Даница имаше само еден услов – да се венчаме. Одлучив да го запознаам нејзиното семејство. Заминав на вечера кај неа, туку беше и нејзината мајка (која беше генерација со мојата сопруга).
Нејзината мајка зборуваше за тоа како Данка го изгубила паметот по мене, дека сака да се омажи, и дека никогаш не запознала човек како мене. Целата таа приказна ми годеше на неверојатен начин. На крајот од вечерта, Данка и јас одлучивме дека треба да се разведам и да се оженам со неа.
Враќајќи се дома после вечерата со Данка, во главата ги вртев сите можни причини за развод од сопругата. Толку бев маѓепсан со Данка што започнав да ја мразам сопствената жена. Кога дојдов дома, започнав банална расправија во која ја обвинив дека е во врска со нашиот поп, “зошто иначе постојано би одела во црква?”.
Таа само ме гледаше, а потоа мирно ми рече: “Гледам дека овде не сум јас во прашање. Мора да си ја изгубил главата за онаа млада плавуша која се врти околу тебе. Не можам да верувам дека си наседнал!”.
Таа мирно се спакува и замина истиот ден од нашата куќа. Таа со себе ги зема само најосновните работи. Децата се обидоа да не смират, но јас не сакав ниту да слушнам. Разводот стигна експресно. Мојата, сега веќе поранешна сопруга, не правеше никакви проблеми околу разводот. Наскоро се венчав со Данка.
Точно две недели во новиот брак се чувствував како крал. Покрај себе имав млада и посакувана жена. А потоа започнав да забележувам како мажите ја гледаат, како таа одговара на нивните погледи, како спие до пладне, како ништо не работи, како нема никакви интереси освен шминкање и средување…
Но, сега веќе е касно. Животот, малку по малку ми се претвора во пекол. Ми недостасува првата сопруга, нејзиното внимание, готвење, љубезност… Секој ден чувствувам дека направив огромна грешка, но се плашам да го спомнам тоа на било кој.
Со текот на времето прекинав комуникација со поранешната жена и моите деца. Сега се чувствувам како затвореник во сопствената куќа. Сфатив дека се си има свое време. Моето време поминува, а на Данкка тек доаѓа. Веќе одамна не можам да ги исполнам сите нејзини желби во кревет.
Заеднички теми за разговор немаме. Би дал се што имам да го вратам времето назад. Колку беа убави сите работи покрај жената која е моја генерација. Сега навистина им завидувам на паровите кои ги поминале сите тешки времиња и останале заедно, јас не успеав.”
