Играта на љубовта ја совладав до совршенство. Но, јас не ги совладав правилата на животот – дека она што го правиш ти се враќа и секогаш ја плаќаш цената за она што го правиш. Секогаш!
Се омажив – ни рано ни доцна, мислам имав 25 години. Го направив тоа затоа што не сакав да се вратам дома во мојот роден град – мал и досаден. Поинаку си е да живееш во Пловдив.
Немаше шанси да сретнам барем 10 познаници на пат до продавница или на работа да ме прашаат за мојот живот. О, како сонував да живеам некаде каде што речиси никој не ме знаеше и каде што моите родители не можеа да разберат, на пример, што правам на училиште пред да се вратам дома.
Дечкото на девојката…
Се работи за Георги. За тоа високо момче со темни очи со кое ме запозна еден од моите школски другари. Беа дечковци, но тоа само ми ја разбуди желбата уште повеќе да го потчинам. И очигледно сакал да флертува зад грб на својата девојка со нејзината пријателка.
Така, малку шега, Георги почна да се гледа со мене уште додека беше со Јана. И плус се гледав со кој сакав. И ова не го криев од никого. Георги знаеше дека тој не е мојата единствена голема љубов, но и тој не беше слободен, нели?!
Што оди околу се враќа околу
Еден ден Георги ме виде како излегувам од автомобилот на едно момче, го чекаше да си оди, ми се јави и рече дека сака да разговараме. Ми објасни дека ова не може да продолжи вака. Не сакаше да ме споделува со другите, дека повеќе не можеше да замисли да допира друга жена освен мене…
И такви работи, ми понуди да раскине со Јана и ние двајца да живееме заедно. Ми се допадна идејата, најмногу затоа што значеше дека ќе имам каде да живеам, да штедам на кирија, и знам, ми се допадна идејата да живеам со тоа убаво момче на Јана.
Живеевме заедно, но по неколку недели ми беше досадно, сакав повеќе разновидност и посилни емоции. Тоа го сфатив кога го видов Бојан – еден од моите поранешни пријатели, со кој порано многу се забавував. Случајно еден ден го сретнав Бојан на улица. Седнавме да пиеме кафе во ресторан, се опуштивме и отидовме во станот на Бојан.
Она што се случи беше забавно и освежувачко. Повторивме две недели подоцна и почнавме да се гледаме кога ни се допадна – така, за задоволство, без никакви обврски.
Потоа почнав да се гледам со други пријатели и постепено се вратив на мојот стар начин на живот. И се иселив од станот во кој живеевме јас и Георги. Заминав еден ден без предупредување, оставајќи му белешка во која напишав дека повеќе не сакам да живееме заедно. Толку.
Неочекуван пресврт…
Се додека не забременив следниот месец. Тогаш се штрекнав. И се вратив кај Георги. Штом сфати дека чекам дете, ме запроси. Прифатив и така станавме семејство. Без да бидете лудо заљубени, без да верувате во единствениот маж или во совршената половина. Се омажив затоа што тогаш ми се чинеше правилно, а и најлесно. И затоа што во спротивно морав да се вратам во тоа досадно гратче од каде што доаѓам…
Една година откако се роди Емануел, повторно и повторно бев бремена со момче. Се покажа дека е доста тешко да се комбинира грижата за двете мали деца со домаќинството, немав слободно време. А Георги секогаш работеше, беше многу амбициозен и често остануваше до доцна на работа.
Или можеби едноставно не брзаше да си оди дома кај нервозната жена и двете деца, кои не стоеја во место ниту една минута. Кој знае! Тогаш сигурно не ми беше пријатно друштво. И како можев да бидам, додека цел ден се занимавав со децата и домот, не само што немав слободно време, туку и речиси немав мирно време. Само чекав да дојде Георги и да почнам да му се жалам.
Но, јас морав да платам за моите гревови
Можеби веќе сте се запрашале кој е таткото на Емануел. Дали е тоа Георги или некој од другите мои пријатели. Мислев дека не е важно. Можеше, можеби не беше Георги. Си реков – што, сите грешат, јас бев млад, не го правев тоа намерно…
Всушност, сè уште не знам кој е таткото на Емануел и тешко дека некогаш ќе знам. Сè уште сите веруваат дека тоа е Георги – таткото, синот и нашите роднини.
Но, дали е важно, откако Георги сепак престана да се грижи и за Емануел и за неговиот помлад брат Виктор?Не затоа што мисли дека тие не се негови синови. Не, само една ноќ – тогаш децата имаа 4, односно 2 години, отидов дома и најдов белешка. Многу кратко, слично на она што го оставив пред години на иста маса…
Тој напиша: „Поднесов барање за развод. Едноставно не функционира меѓу нас“. И се разведовме. Сега морав сама да се грижам за децата. Нивниот татко плаќаше алиментација, која не беше доволна речиси за ништо. Барем ни го остави станот – да живееме во него додека децата не станат возрасни. А сепак Георги се ожени со Јана. И сега го чекаат своето прво дете.
Приказната е испратена од наша читателка, имињата се променети по објаснети причини.