Не можев да дознаам ништо, се беше строго доверливо, ми беше многу тешко. Зденка Мијаиловиќ девет месеци го носела својот син Милош под срцето, а потоа го изгубила кога имал 2 години.
Со години носеше тежок товар на душата, ѝ недостигаше детето без кое неправедно и од туѓата невнимание остана. Немала поим дека првата средба ќе биде со него после три децении, а како што вели никогаш не изгубила надеж, чувствувала дека некогаш ќе го најде и види.
Денеска, два дена по средбата, Зденка за Телеграф.рс открива каков бил нејзиниот живот далеку од личноста која девет месеци ја носела во стомакот.
– Пред 30 години останав бремена и го родив синот Милош. Пред него имам уште два сина од вториот брак , а по него уште два сина, вкупно пет – ја започнува тажната приказна за нашиот портал Зденка.
Заминувањето во Германија „со стомак за леб“ заради подобар живот на децата ја чинеше 30 години маки.
– Родена сум во Германија, а потоа сакав да одам таму и да заработам пари за моите деца. Децата му ги оставив на тогашниот поранешен сопруг, таков беше договорот.
И тој го прифати Милош, а јас требаше да дојдам да ги земам штом се стабилизирам малку. Кога отидов таму, Милош имаше две години. Еднаш се случи непријатен настан, кој го алармира Центарот за советска работа.
Милош се качи на прозорецот и така стана,додека соседите решиле да наредат ќебиња и јоргани пред зградата во случај на пад. Инаку, станот бил на седми кат.
За среќа, еден од соседите влегол во станот и го зел детето. Со тоа се покрена постапка за одземање на детето. Го однесоа во Звечанска и го дадоа на посвојување, затоа што татко му никогаш не се јави, тој не беше ни жив, а јас бев во странство.
За жал, во тој момент беа откажани сите летови и сообраќај, па останав заробена – вели Зденка. Како што истакнува, Домот за запуштени деца решил да ги „заклучи“ сите информации за неа, за никој да не дојде до неа, но ниту таа до детето.
– Ништо не можев да дознаам, се беше строго доверливо, ми беше многу тешко. Знаеш како, со години живееш со фактот дека имаш дете, го чувствуваш и го носиш во срцето. Инаку, јас и Милош ја имаме истата судбина, ќе ви кажам подоцна.
Живеев така, знаев дека некогаш ќе го видам. Секој роденден, секој празник плачев – раскажува Зденка сега низ насмевка затоа што си го најде детето. Првиот контакт помеѓу мајка и син се случи преку социјалните мрежи.
– Еднаш добив порака од Милош, но тоа не беше неговото презиме. Ме виде некаде на телевизија, а мојата книга што ја напишав, само ми испрати порака „Направив клип од снимките на мајка ми, имам многу убава мајка“ . Бев скаменет, и тогаш почна нашата преписка – ни раскажува Зденка.
Спонтана средба на телевизија
– Ја напишав книгата „Осудени“. Кога ќе го прочитате, ќе знаете зошто се вика така. Потоа таа самата контактираше со водител кој е коректор и го замоли да ја лекторира мојата книга. Сите ме одбија за издавање на книгата, бидејќи сум анонимен, а тој ми рече дека ако е добро четиво, ќе контактира со Весна Дедиќ да ја прочита, па ќе видиме во иднина. Ја прочита книгата и ме праша дали син ми е Милош.
Му кажав да, а потоа ми кажа како го познава. Немаше навестување дека средбата ќе се случи. Ме повикаа да дојдам на шоуто, а јас требаше да го видам тој ден, но не знаев кога и каде.Отидов на телевизија, цело време ме следеше еден човек и ми беше чудно. Кога влегов во студиото, водителот ми рече дека е време да го видам син ми и тогаш тој влезе.
Сето тоа го криеја некаде. Морам да кажам дека ништо не беше планирано, се се случи спонтано, не сакав да биде така, но изгледа беше предодредено – вели Зденка. Тогаш го испиле првото кафе и разговарале за прв пат после 30 години.
– Од моментот кога се запознавме имаше убава енергија меѓу нас, тој не држи ништо против мене и рече дека во програмата знае се и тоа ми е важно. Отидовме на кафе и разговаравме за некои лежерни работи, само сакам се да си оди по свое и да не форсирам ништо.
Тој е возрасен човек и знае што сака. Една реченица што ми ја кажа тогаш ми се залепи и сега ми е голема рана. Кога отишол во Звечанска, луѓето дошле таму да го посвојат, а потоа и пришол на жената што го посвоила и и рекол: „Тетко, те молам, земи ме“. Така го посвоија прекрасни луѓе кои никогаш не ги запознав – раскажува Зденка за Телеграф.рс.
Како што вели, нејзината и судбината на Милош се слични.
-Инаку јас бев посвоена како дете. Мајка ми реши да ме даде на посвојување додека бев бремена, а вујко ми и тетка ми не можеа да имаат деца, па ја замолија да им ме даде. Таа се согласи и цело време мислев дека е моја тетка. Кога ја дознав вистината, ништо не се смени. Не сме во никаков контакт, а всушност тетка ми е мајка ми – се сеќава Зденка додека растеше.
Инаку, Зденка со години се бореше во странство, но успеа.
– Имаме мала локална кујна во Ница, таму живеам и сега моите деца се заедно. Се враќам овде во април, сакам да ги соберам браќата и да се запознаеме. Како ќе продолжи оваа приказна, оставам на судбината која ми го врати детето.
Знам само дека не сакам ништо да наметнувам и дека не можам да го опишам ова чувство што го имам сега. Се гледаме во април, на промоција на книгата каде што ќе бидам со моите синови – вели Зденка Мијаиловиќ.
