Ги броевме деновите до венчавката, а тогаш ми покажа фотографија кога бил дете, ВЕДНАШ ПОБЕГНАВ

По четири години стабилна врска, од него се очекуваше да ме запроси. Иако во принцип сум против потпишувањето на трудот, сепак се согласив.

Со или без хартија, не ми значеше ништо посебно, претпочитав да знам дека работиме одлично. Се согласивме дека венчавката ќе се одржи пред летото и полека се подготвувавме за тој ден.

И додека еден ден зборувавме за семејството, тој донесе неговата фотографија кога бил дете, ја погледнав и веднаш сфатив дека не можам да се омажам за него, започнува приказната на Кристина (33) од Белград.

Иако звучи апсурдно, животот на двете лица кои планираа да се земат во иднина се распрсна како меур од сапуница за само еден ден, во еден момент. Како да беше избришано сè со невидлива гума, сè што постоеше веќе не постоеше, тој човек не беше ист во нејзините очи.

-Нашата врска беше стабилна, без некои поголеми назадувања, ние совршено се вклопивме во сите сфери на животот. Тој ден промени сè, целото наше патување, и јас престанав да го гледам со истите очи.

Дури и денес, не можам да објаснам што се случило, но неговите зборови сепак одекнуваат во моите уши: „Ќе родиш вакво дете, замисли“, а потоа погледнав на сликата, видов симпатично мало момче што може да биде било што освен моето дете, вели Кристина.

И додека одеа цели монолози „што правам со овој човек?“, „Што се обидувам да направам?“, „Кога изневерувам?“, „Зошто не си ја признавам вистината на себе и на него“?

-Одеднаш, ми се појави желба да го избркам од мене, да се борам со него, додека тој се обидуваше да се извлече од сите работи што летаа кон него. Го прашав зошто ни го направи ова? Зошто сакаше да се ожени, зошто уништи сè? На почетокот, тој не разбираше ништо, но потоа се вклучи во дискусијата и започна да се расправа.

Ми ја кажа вистината, за која и тој молчеше „Знам дека ме изневеруваш, знам дека не си само моја, страдав затоа што те сакав, затоа сакав барем да си моја на хартија“, тој почна да ги пакува работите а јас само гледав во една точка и едвај чекав да замине, раскажува Кристина.

Се поставува прашањето, зошто партнерите кријат проблеми под тепих, наместо да разговараат за проблемот и да се обидат да го решат? Зошто тогаш две лица брзаат во брак и всушност бегаат од вистината? Зошто треба да се изневеруваат, не е полесно да се каже вистината?

-Се согласив на бракот можеби затоа што би му угодила на моето семејство, него, би ја исполнил улогата на сопруга, мајка, за да завршам сè што се очекуваше од мене по триесеттите години. Тој го напушти нашиот стан пред неколку месеци, имавме неколку телефонски расправии, но сега сме потполно странци.

Што се однесува до човекот со кој го изневерив, можам само да кажам една работа, таа ноќ, таа една ноќ, вредеше за сите овие четири години поминати со човекот со кој требаше да се омажам, заклучува Кристина.

- Advertisement -

АКТУЕЛНО

ПОВРЗАНИ ВЕСТИ

error: Содржината е заклучена!