Pодена сум во Скопје, завршив на економскиот факултет во Скопје. Откако завршив високо образование се вработив во компанија од Белград за која работев преку интернет.
Многу ја сакам работата. Ме прави среќна тоа што сум независна, а особено ме радува фактот што работам од својот дом. Во текот на денот имам најмногу 5 часа работни, а останатиот дел сум слободна.
Платата која што ја добивам ми овозможува да бидам слободна, да шетам, да носам брендирана гардероба, да одам на скапи и луксузни одмори и викенди.
После работа, како и сите млади сакам да излезам во некое урбано кафуле, да бидам видена и да се одморам и да уживам во вкусот на најдоброто вино. Обожавам да пијам вино. Потоа одам дома, се опуштам, се подготвувам за новиот работен ден.
За викенд сакам да се опуштам во некој спа центар, или да одам на шопинг во некоја европска престолнина. Некој би рекол ’еј, таа живее со 200 на час’, но не е сè онака како што изгледа.
Во животот ми треба само едно момче. Но не било какво! Ми треба момче кое ќе сака да шета, момче кое ќе може да си овозможи, но и да ми овозможи подобар живот, некого со кого ќе можам да одам на ручек, вечера, некого со кого ќе можам да шетнам до Будимпешта, Виена, некого со кого ќе можеме заедно да го дишеме чистиот алпски воздух, некого со кого ќе можам да прошетам до Дубаи, Мароко, Египет.
Имаше еден таков кој можеше да ми го овозможи тоа. Се гледавме речиси 8 месеци, беше човек направен за мене. Ме гледаше како принцеза. Тоа што го сакав јас, го сакаше и тој. Се шетавме, одевме заедно во шопинг, ги посетивме најубавите европски метрополи за само четири месеци.
Но после извесен период, на момчето кое беше бизнисмен, му тргна лошо, изгуби голема сума на пари, по што се повлече од бизнисот и реши да одмори некој месец за да види што понатаму со себе.
Во тој период се истроши уште толку. И покрај тоа што не му бев жена, туку девојка, тој беше оној кој го плаќаше станот во кој што живеам бидејќи на некој начин тој се пресели да живее кај мене.
Не поминаа три недели и дечкото освен што спиеше и гледаше фудбал со другарите, немаше никаква визија за тоа што понатаму во животот. Немаше никаква идеја, ниту пак се обидуваше да мрдне со прст за да имаме подобар живот.
Таквата ситуација ги олади нашите односи, по што раскинавме. Не можев да живеам со некој кој не знае да го зачува она за кое се борел во текот на животот.
Типот изгуби буквално се и ме имаше смао мене. Зарем требаше јас да бидам таа која ќе му плаќа сметките цел живот? Зарем требаше јас да бидам таа која нему ќе му пружи подобар живот?
Не, драги мои. Не сакам такви типови! Сакам мажјак кој знае што сака во животот, се бори за тоа толку силно колку што ќе се бори и мене да ми овозможи подобар живот!
