Монахот Арсеније Јовановиќ вели: Им доаѓа млад човек со проблеми, го праќаат на психијатрија.
Тие не знаат дека молитвата е таа што има моќ на исцелување… Монахот Арсеније Јовановиќ од Острог не е обичен монах, тој е сестрана, повеќедимензионална, харизматична личност, писател, успешен сликар , стоматолог по професија.
Тој е православен учител, ментор, проповедник, православен психолог, филозоф кој држи духовна проповед на специфичен начин, со практично исповедање пред присутните. А неговата исповед е толку моќна и поучна затоа што е лична и искрена.
Неодамна, во едно од неговите интервјуа, тој се осврна на најраспространетата болест на современото општество – депресијата и ја откри причината зошто оваа пандемија не престанува. Тајната е во една работа !
Брзината што ја живееме и која ни се наметнува води, вели тој, до психијатрија , до дилер, до бордел или до ресторани: „Зошто луѓето се со прекумерна тежина? Затоа што нивните души се бескрајно гладни, а нивните тела се сити. Јадат за да ја задоволат својата глад, не физичка, туку духовна , и не може да се засити со храна во брзата храна “.
Според отец Арсениј, причината за ваквата состојба на работите е недостатокот на љубов . „Нема љубов. Општеството ги влече родителите од дома, тие се преоптоварени, немаат време за деца. Воспитани сме без љубов. Затоа имаме епидемија на ментални болести. Од благите, како на пр. анксиозност, страв и депресија, до најтешки состојби.
Сето тоа произлегува од уништувањето на жените кое губи две од своите најмоќни оружја: женственоста и убавината. Губејќи го контактот со Бога и она што Бог и го дал, таа се натпреварува со мажите . растат во таа средина, а кога мајките ќе ја изгубат својата женственост, тогаш девојките, нивните ќерки, стануваат уште полоши.
Машките деца почнуваат да мразат мајки кои не ги воспитале да го сакаат женскиот пол и тоа создава средина на насилство во кое мажите малтретираат жени и деца.Се губи секаква мерка .“, вели отец Арсениј. Тој објаснува зошто копјата се кршат најмногу околу младите и зошто на глобално ниво се прави обид за перфидна контрола врз младите .
„На Правниот факултет во Подгорица редовно се одржуваше трибина, која беше затворена по моето предавање, на која зборував за наркоманијата и рокенролот. Реков дека нашата младина е зомбизирана, дрогiрана . На некои тоа не им се допадна. Зошто?Затоа што младите се најздравиот дел од општеството.
Средовечниот човек е уценуван со работа,деца. Младите се растоварени и можат да иницираат промени. Системот го знае тоа и не сака да се слушне вистината. Се сеќавам на моето време Водачите на најголемите рокенрол бендови беа изманипулирани од системот, мислеа дека се борци, некои бунтовници, всушност системот преку нив ги контролираше младите.
Отец Арсеније вели дека во ова време нашата православна црква, односно свештениците мора да бидат поспремни да дадат одговори на младите. „Ние не ни знаеме што е православие . Дури и многу од нашите свештеници не знаат каква моќ има православието. Им доаѓа млад човек со проблеми , го праќаат на психијатрија. Тие не знаат дека тоа е молитва таа што има моќ на исцелување. Црквите не се свесни. Кога некој млад човек доаѓа кај мене со проблеми, молитвата е врвна терапија.
Имаме физиолошки и духовен имунитет. Духовниот имунитет не штити од демонски сили, исто како што физиолошки не штити од вируси. Молитвата го истерува злото и нè подготвува за врвен состанок кога нашето срце ќе престане да чука, кога нашиот дух, душа и личност се подготвуваат за ново раѓање.
Молитвата ги менува законите на времето и законите на физиката.Г о забавува стареењето. Пустиниците живееле 100-120 години . Молитвата е најдобриот ботокс“, објаснува отец Арсенија и додава дека на Црквата и е потребна поактивна мисионерска работа, но не на оние кои се веќе во Црквата, туку на оние кои се надвор од неа.
Има, вели, модерни, образовани свештеници, способни да им се обраќаат на урбаните млади на нивниот јазик. „Треба да знаете за културата, уметноста, музиката, науката, за соговорникот да види дека знаете низ што поминува. Не е доволно само да се зборува за тоа како Христос воскреснал “, објасни монахот Арсеније.
Лекот за се е љубовта , вели на крајот: “За жал, љубовта се повеќе се поистоветува со страста. Љубовта е кога ја сакаме личноста таква каква што е и не се трудиме да ја промениме. Љубовта е жртва. Во љубовта треба да бараме најмногу од себе, а не од другиот.
Треба повеќе да размислуваме како се однесуваме со саканата личност и тие ќе се однесуваат со нас на ист начин. Реципрочно е и со саканата и со децата и со родителите, пријателите. Ако знаеме дека Христос е и меѓу двајца луѓе кои се сакаат, тогаш љубовта, во мислење, е комплетно“, вели отец Арсениј.
Ние самите правиме пекол, а не Бог. Отец Арсениј објаснува како ние самите го создаваме пеколот со кој се соочуваме во текот на животот, но и кога срцето ќе престане да чука. „Ние самите го создаваме пеколот. Бог не го создаде пеколот, ние го создаваме. Со самоуништувачки живот, зли мисли и дела ги уништуваме душата, срцето и умот, кои соочувањето со божествената, нематеријална светлина по смртта го доживуваат како мачење и пекол.
„Како што болниот се крие од сонцето, така болната душа е вознемирена и измачувана од светлината на божествената љубов со која се соочува по смртта на телото “, вели отец Арсениј.
